Co nowego w polityce?

Zastanawiam sie jak bedzie wygladac spowiedz papieza B16? Nie watpie, ze jego spowiednik udzieli mu rozgrzeszenia za grzech klamstwa, jakiego sie dopuscil. Tylko ze warunkiem "wymazania" grzechu, jest zal za grzech, mocne postanowienie poprawy i naprawienie szkody, jaka wyrzadzl grzeszac. Tyle doktryna katolicka. Zobaczymy praktyke.

Papiez to tez czlowiek i co ludzkie nie jest mu obce....

Zastanawia mnie jedno.
Sa swiadkowie co w obozach sie dzialo. Pozostaly spisane wspomnienia. Jest dokumentacja samych Niemcow na temat zagazowywania ludzi. Dokumentacja na temat skladu tego gazu. I sa jeszcze tacy co..."maja watpliwosci". Podlosc i glupota ludzka nie ma granic.

Pod skrzydłami Watykanu
07.02.2009 19:29~,,,
Polityka Watykanu szła jawnie na rękę ekspansji zbrodniczego faszyzmu. Papiestwo wzywało do posłuszeństwa i kolaboracji z okupantem, a nawet troszczyło się o zbrodniarzy wojennych.
Za dwóch ostatnich pontyfikatów, Piusa XI i Piusa XII, doszło konsekwentnie do zbliżenia i ścisłego współdziałania papiestwa z faszyzmem. Było to o tyle łatwiejsze, że faszyzm w swoim programie nie był koncepcją oryginalną, ale obficie czerpał natchnienie ze społeczno - politycznych teorii papiestwa, a zwłaszcza encyklik Leona XIII. Już w 1929 r. zawarte zostały tzw. pakty laterańskie, czyli sojusz polityczny między Watykanem a faszyzmem włoskim. Istniał również ścisły kontakt Watykanu z faszystami węgierskimi, rumuńskimi, chorwackimi i portugalskimi. Przede wszystkim jednak współpracowało papiestwo z hitleryzmem, uznając jego przodującą rolę w zbrodniczej międzynarodówce faszystowskiej. Watykan nie potępił ani hitlerowskiej aneksji Austrii, ani napaści na Czechosłowację, ani też napaści na Polskę. Wprost przeciwnie, w czasie wojny dyplomacja papieska starała się ułatwić hitleryzmowi `spełnienie wielkiej misji historycznej', a zwłaszcza zdławienie jedynego państwa komunistycznego na świecie, w dodatku schizmatyckiego - Związku Radzieckiego.
W okupowanych krajach episkopaty były z reguły narzędziem służącym do uspokajania, moralnego rozbrajania ludności, wzywania do posłuszeństwa i kolaboracji, a nawet do formowania u boku Hitlera ochotniczych legionów do walki z bolszewizmem. Dyplomacja watykańska oddała Hitlerowi nieocenione usługi poprzez nakłanianie kleru - czy to niemieckiego, austriackiego, czy francuskiego - by zachęcał katolików do kolaboracji z okupantem. W samej tylko Francji w roku 1945 oskarżono niemal 90 biskupów i arcybiskupów o współpracę z hitlerowskim okupantem (pisał o tym jezuita Domenico Mondrone w `Civita Cattolica'). Również dla wyższego duchowieństwa polskiego jasne było, że papież życzył sobie, a by w okupowanej Polsce `panował spokój'. Papież nie godził się na żadne `akty terroru' ze strony polskiego ruchu oporu i sprzeciwiał się walce zbrojnej. Ze szczególną siłą potępiał działalność Gwardii Ludowej (przemianowanej w 1944 r. na Armię Ludowa), formacji zbrojnej PPR, która prowadziła dywersję na korzyść Armii Czerwonej. Panujący w Polsce `spokój' miał Hitlerowi umożliwić rzucenie jak największych sił na front wschodni. Korzystne dla Hitlera były wystąpienia kardynałów i biskupów niemieckich, austriackich oraz analogiczne wystąpienia biskupów polskich - Kaczmarka, Adamskiego, Lorka i innych. Ich celem - zgodnie z linią Watykanu - było inspirowanie ludności w duchu uległości wobec hitleryzmu. W swojej polityce profaszystowskiej, a wcześniej jeszcze proniemieckiej, Watykan był zresztą niezwykle konsekwentny.
Już Pius XI - ten sam, który w 1933 r. zawarł konkordat z Hitlerem - dał się poznać jako wróg Polski już w czasach, kiedy jako nuncjusz papieski w Polsce współuczestniczył w niemieckich dążeniach do oderwania Śląska od Polski. Mianowany wysokim komisarzem plebiscytowym na Śląsku, siedział tam tylko po to, by - jak to zostało powiedziane na posiedzeniu sejmu 30 listopada 1920 r. - `razem z Niemcami hakatystami uprawiać politykę przeciwko Polsce'. Działalność jego zmusiła nawet biskupów polskich do wystosowania protestu do Rzymu. Musiał opuścić Polskę i... wkrótce został wybrany na papieża jako Pius XI. Później publicyści klerykalni stworzyli kit o Piusie XI - `wielkim przyjacielu Polski'.
Z imperializmem niemieckim związany był również jego następca, Pius XII, który swoją działalnością, jeszcze jako nuncjusz papieski w Niemczech, torował Hitlerowi drogę do władzy. Zaraz po napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę powołał hitlerowca, biskupa Carla Marię Spletta, na stanowisko administratora apostolskiego diecezji chełmińskiej, co było jawnym zerwaniem konkordatu z 1925 r. Właśnie fakt uznania niemieckich biskupów na ziemiach polskich był powodem, dla którego tuż po wojnie, 12 września 1945 r., Rada Ministrów powzięła uchwałę, że `konkordat zawarty między Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską przestał obowiązywać wskutek jednostronnego zerwania go przez Stolicę Apostolską'. Skandaliczna była nota, którą w 1946 r. wystosował Pius XII do rządu polskiego. Interweniował w niej w sprawie ułaskawienia hitlerowskiego zbrodniarza wojennego - obergrupenfihrera SS Arthura Greisera. Ten prześladowca i kat ludności polskiej w województwie poznańskim był podczas II wojny światowej namiestnikiem Rzeszy (Reichsstatthalter) w tzw. Kraju Warty. Był gorliwym realizatorem polityki antypolskiej, prowadził brutalną germanizację i eksterminację `podludzi' z podległych mu obszarów, w tym również duchowieństwa Krk. W roku 1945 został aresztowany przez wojska amerykańskie i wydany Polsce. Był sądzony w Polsce przez Najwyższy Trybunał Narodowy. Który 9 lipca 1946 r. skazał go na karę śmierci. Najwyższy Trybunał Narodowy uznał go za winnego wszystkich zbrodni i zarzucanych mu przestępstw. Wyrok wykonano publicznie na stokach poznańskiej cytadeli. Przed śmiercią Greiser otrzymał papieskie błogosławieństwo. W jego aktach procesowych znajdowały się m. in. szczegółowe dane dotyczące strat osobowych duchowieństwa polskiego w Kraju Warty (z archidiecezji poznańskiej, archidiecezji gnieźnieńskiej, diecezji włocławskiej i diecezji łódzkiej). Wynosiły one ponad 700 pomordowanych. Dla papieża nawet polscy księża byli mniej ważni od jego miłości do wielkich Niemiec.
Warto pamiętać, że tylko ułamek procenta zbrodniarzy hitlerowskich został osądzony i otrzymał sprawiedliwe wyroki. Szacuje się, że przy pomocy Watykanu Europę bezpiecznie opuściło po wojnie około 30 tys. zbrodniarzy hitlerowskich.



Takie komentarze sie teraz posypaly. To przywrocenie na Lono Kosciola tego biskupa przez papieza otworzylo przyslowiowa Puszke Pandory.

Kardynał Faulhaber z Monachium pisał do Hitlera: "Mówimy szczerze, z głębi duszy: oby Bóg zachował naszemu narodowi jego kanclerza".

25 kwietnia 1933 r. arcybiskup Fryburga, Gröber, poucza wiernych, iż nie można "wyrażać dezaprobaty dla nowego państwa, lecz należy odnosić się doń pozytywnie i bez zastrzeżeń współpracować z jego władzami".


Biskup Bornewasser z Trewiru oddaje się ciałem i duszą: "Z podniesioną głową i energicznym krokiem wkroczyliśmy do nowej Rzeszy i jesteśmy gotowi służyćjej z wszystkich sił, ciałem i duszą".

Biskup sufragan Burger mówił: "Cele rządu Rzeszy są od dawna celami naszego Kościoła katolickiego".

W czerwcu 1933 r. biskupi zredagowali wspólny list pasterski, w którym czytamy m.in.: "Gdy porównamy nasze czasy z przeszłością, to stwierdzimy nade wszystko, że naród niemiecki bardziej niż dotąd uświadamia sobie własny charakter i służy to uwypukleniu jego wartości i mocy. My, biskupi niemieccy, nie zamierzamy bynajmniej lekceważyć tego przebudzenia narodu ani też przeciwstawiać się mu. (...) My, katolicy niemieccy, nie potrzebujemy zatemżadnej nowej postawy wobec narodu i ojczyzny, lecz możemy tylko bardziej świadomie i z większym zaangażowaniem kontynuować to, co dotychczas uważaliśmy za swój naturalny i chrześcijański obowiązek i co realizowaliśmy. (...) I dlatego też nie jest nam wcale trudno zdobyć się na aprobatę dla akcentowania autorytatywności w funkcjonowaniu państwa niemieckiego i podporządkować się temu z gotowością, która jawi się jako cnota naturalna, ale i nadprzyrodzona, bo we wszelkiej zwierzchności dopatrujemy się odzwierciedlenia władzy Boga i cząstki wiecznego autorytetu Boga (Rz 13, 1 i nast.). (...) Również cele wysuwane przez nowe władze państwa jako te, które mają zapewnić naszemu narodowi wolność, musimy powitać z uznaniem, skoro jesteśmy katolikami."

Biskup Osnabruck, Wilhelm Berning, pisze w słowie pasterskim ogłoszonym w 1934 roku: "My katolicy niemieccy, którzy - jako wierni synowie naszego świętego Kościoła zabiegamy o utrzymanie i obronę naszych dóbr religijnych i moralnych, jesteśmy również wiernymi synami naszego niemieckiego państwa, którzy pragną z radością i determinacją brać udział w budowaniu i rozwijaniu nowej Rzeszy. Jako katolicy niemieccy jesteśmy do tego uprawnieni i zobowiązani". Umacnianie "narodowosocjalistycznej wspólnoty narodowej" to według niego "obowiązek nałożony na nas przez Chrystusa".

c.d.n.

W czasie wojny postawa Kościołów wobec Hitlera stała się jeszcze bardziej służalcza. W roku 1939 w dzienniku urzędowym diecezji bamberskiej znalazł się taki oto tekst:

"Na urodziny Führera (należy to odczytywać po kazaniach w Białą Niedzielę): W przyszły czwartek, 20 kwietnia, Naród Niemiecki obchodzi 50. urodziny naszego Führera i kanclerza Rzeszy, Adolfa Hitlera. Dla uczczenia tego święta w przeddzień 20 kwietnia decyzją naszych Najdostojniejszych Biskupów po wieczornym dzwonieniu modlitewnym nastąpi uroczyste bicie w dzwony. Już dziś chcemy w tym świętym miejscu dać wyraz naszym najlepszym życzeniom wspólnie i w skupieniu odmawiając teraz „Ojcze nasz" za Führera i Ojczyznę. "Ojcze nasz..."".

Vademecum dla katolickiego żołnierza, które już 8 listopada 1938 roku uzyskało imprimatur Ordynariatu Biskupiego w Münsterze czytamy: "Führer uosabia jedność narodu i Rzeszy. Jest on najwyższym nosicielem władzy państwowej. Niemieckiemu chrześcijaninowi już samo sumienie, także wówczas, gdy nie została złożona przysięga, nakazuje okazywanie posłuszeństwa Führerowi właśnie ze względu na posiadanie przezeń najwyższej władzy w państwie. (...) Niemieckiemu żołnierzowi jest tym łatwiej ślubować wierność swemu Führerowi i najwyższemu dowódcy, że widzi on w nim wzorzec prawdziwie żołnierskiej postawy i żołnierskiej wierności, że ofiarowuje wierną służbę człowiekowi, dla którego sensem życia jest przysporzenie wielkości i chwały swemu narodowi i który we dnie i w nocy sam daje przykład wierności, natomiast żołnierz-chrześcijanin może wypowiedzieć rotę ślubowania z powagą i radością w sercu, bo jego wiara uczy go tego, iż w osobie sprawującego władzę trzeba rozpoznać i docenić nie tylko ludzkie zdolności i osiągnięcia, ale także majestat i dostojeństwo nadane mu przez Boga".

To modlitwa, odmawiana z polecenia samego Klemensa hrabiego von Galena, ordynariusza diecezji münsterskiej.

Kiedy wojska hitlerowskie nacierały na Polskę w kościołach diecezji münsterskiej modlono się tymi słowami: "Wszechmogący wieczny Boże! Prosimy Cię, weź naszą ojczyznę pod swoją nieustającą obronę: oświeć tych, którzy nią sterują, światłem Twej mądrości, iżby pojęli, co służy prawdziwej pomyślności narodu, i by, przez Ciebie obdarzeni siłą, spełniali to, co słuszne. Chroń wszystkich żołnierzy naszego Wehrmachtu i zachowaj dla nich łaskawość, dodawaj otuchy walczącym"......

Na okoliczność napaści na Polskę Franz Justus Rarkowski, katolicki biskup polowy, wydał odezwę do katolickiego wojska: "W ważkiej godzinie, kiedy nasz niemiecki naród przejść musi ogniową próbę sprawdzenia się i przystępuje do walki o swoje przyrodzone i przez Boga ustanowione życiowe prawa, zwracam się... do was, żołnierze, stojący w tej walce na pierwszej linii frontu i mający wielkie, zaszczytne zadanie, ażeby ochraniać i bronić mieczem bezpieczeństwa i życia narodu niemieckiego… Każdy z was wie, o co chodzi w tych dniach burzliwych dla naszego narodu, i każdy widzi przed sobą, wyruszając na bój, świetlany przykład najprawdziwszego wojownika, naszego Führera i Naczelnego Dowódcy, pierwszego i najdzielniejszego żołnierza rzeszy Wielkoniemieckiej, który obecnie przebywa z wami na froncie".

A oto slowa samego Piusa XII czekajacego obecnie na beatyfikacje i zaliczenie do grona katolickich swietych. Wypowiedzial je w oredziu bozonarodzeniowym w 1942 roku. Kierowane oczywioscie byly do zolnierzy niemieckich.
[b]"Wy, dobrowolni krzyżowcy nowego i szlachetnego społeczeństwa, dźwigacie nowy sztandar moralnej i chrześcijańskiej odnowy, wypowiadacie wojnę ciemności świata, który odchodzi od Boga".
Latwo zrozumiec dlaczego Hitler wczesniej mogl powiedziec: "Potrzeba nam żołnierzy, i to wierzących. Wierzący żołnierze są najcenniejsi. Oni idą na wszystko. Dlatego zachowamy szkoły wyznaniowe, ażeby w szkołach wychowywać ludzi wierzących".

To daleko nie wszystyko a faszyzmie i kosciele. W innym czasie opisze historie biskupa zbrodniarza hitlerowskiego. Zainteresowanych tematem odsylam do "Racjonalisty", skad zaczerpnelem powyzsze fakty.

Sadze ze ludzie myslacy skojarza teraz, dlaczego B16, w mlodosci w Hitlerjugend i Wermachcie, "nic nie wiedzial o pogladach swego biskupa Williamsona.

W roku 1968 nominację biskupią otrzymał dotychczasowy kanclerz kurii monachijskiej — Matthias Defregger. W rok później prasa światowa (w tym i polska) ujawniły jego wstrząsający życiorys. Okazało się, że duchowny w czasie II wojny światowejsłużył w Wehrmahcie w randze kapitana. W 1944 r. znalazł się wraz ze swym oddziałem piechoty w małej włoskiej miejscowości Filetto w Abruzzach. Działała tam silna włoska partyzantka antyniemiecka. W czasie jednej z potyczek z partyzantami oddział Wehrmahtu poniósł duże straty. Naczelne dowództwo nazistowskie armii okupacyjnej we Włoszech wydało wówczas rozkaz pacyfikacjiwioski. Zagłada ludności dowodził osobiście kapitan Defregger. Jego podkomendni spalili wszystkie budynki i wymordowali niemalże całą ludność cywilną, nie szczędząc nawet kobiet ciężarnych i dzieci. Po wojnie kapitan Defregger wstąpił do seminarium duchownego w Monachium. W pracy duszpasterskiej wykazywał tyleż sprawności i energii co dawniej w mordowaniu ludzi. Szybko awansował. W 1968 r. kardynał Juliusz Doepfner wysunął jego kandydaturę na biskupa pomocnika. Watykan do nominacji się przychylił, mimo, że dla jego władz nie było tajemnicą dawna przeszłość kandydata (JEZUICI ZBIERAJA WSZYSTKIE DANE O KANDYDATACH NA URZEDY KOSCIELNE. SA ONE PRZECHOWYWANE W OGNITRWALEJ KASIE SEKRETARIATU STANU*.
Defregger, aby załagodzić sytuacje, przybył do Rzymu, zamierzał udać się do miejscowości, której ludność 24 lata wcześniej wymordował i odprawić tam mszę przebłagalną. Władze Watykanu wybiły mu z głowy podobne pomysły, obawiając się jeszcze większego skandalu. Wszak ludność mogła nie być chętna do udzielenia rozgrzeszenia mordercy, mogło dojść do samosądu. Biskup morderca został zmuszony do odbycia dłuższych rekolekcji zamknięty w nieznanym klasztorze.

*Chyba nie polega na prawdzie, ze B16 nie mial wiedzy o pogladach bp. Williamsona.

Kazda...ale to kazda ludzka organizacje gdy ja dosiegnie polityka.. wtedy zaczyna sie przymykanie oczu dla wyzszych celow....Nie ominelo to Kosciola Katolickiego.

Adam Szostkiewicz w "Polityce".

[b][i]

Zjesc ciastko i miec ciastko...taka to jest polityka Watykanu...

Trybunał Konstytucyjny zakwestionował część ustawy o CBA.
Za niezgodne z ustawą zasadniczą sędziowie uznali m.in. rozporządzenie o bazach danych oraz definicję korupcji.
Wniosek o zbadanie ustawy o CBA zgłosił SLD.
Zdaniem Trybunału sprzeczne z konstytucją i konwencjami europejskimi jest definicja korupcji z ustawy o CBA,
która pozwala na ściganie nawet tych prywatnych przedsiębiorców, którzy nie korzystają z publicznych środków.

Według ustawy korupcja to: "obiecywanie, proponowanie, wręczanie, żądanie, przyjmowanie przez jakąkolwiek osobę, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek nienależnej korzyści majątkowej, osobistej lub innej, dla niej samej lub jakiejkolwiek innej osoby,
lub przyjmowanie propozycji lub obietnicy takich korzyści w zamian za działanie lub zaniechanie działania w wykonywaniu funkcji publicznej lub w toku działalności gospodarczej”.

Sędziowie zakwestionowali też niektóre inne przepisy ustawy oraz rozporządzenie do niej, na mocy którego CBA może bez ograniczeń korzystać z baz danych.
TK odroczył o 12 miesięcy wejście w życie wyroku. Zdanie odrębne złożyła sędzia Ewa Łętowska.

SLD na wyrok czekał 2,5 roku
Więcej VIDE:
Portal TVN24
http://www.tvn24.pl/-1,1606433,0,1,trybunal-czesc-ustawy-o-cba-jest-niekonstytucyjna,wiadomosc.html

KOMENTARZYK:
No i kaczysci dostali troche po uszach, a jeszcze wczoraj JARK był pewny swego

Ale nasza wspaniala Pitera uwaza ze jej definicja to poprawna definicja.
Wiec?

Ech....

Pijany Prezydent Rosji...

Wszyscy trzej nie stronią...